By «រៀបការហើយ បើចង់សល់លុយនោះ ដាច់ខាតគួរតែមានការប្តេជ្ញាចិត្តខ្ពស់នៅក្នុងការធ្វើផែនការគ្រួសារ ដោយកំណត់គោលដៅឲ្យច្បាស់លាស់ទៅតាមលទ្ធភាព និងសមត្ថភាពនៃចំណូលនិងចំណាយរបស់អ្នកទាំងពីរដែលបានកំណត់» ។
នេះគឺជាអំណះអំណាងរបស់បុរសជាមេគ្រួសារតូចមួយ ដែលមានអាយុ៤៧ឆ្នាំ ហើយបានរៀបការកសាងគ្រួសារអស់រយៈពេល១៨ឆ្នាំម្នាក់ ។ ជាមួយនឹងប្រាក់ខែខ្លួនឯងត្រឹមតែ៣០០ដុល្លារ ហើយភរិយាមានត្រឹមតែ២៥០ដុល្លារ លោកសុភារម្យ បានចែករំលែកថា ឥឡូវគាត់អាចមានផ្ទះសមរម្យមួយស្នាក់នៅ មានរថយន្តដែលអាចចូលចំណោមគេចុះមួយគ្រឿង ហើយក៏អាចមានលុយសល់នៅក្នុងធនាគារខ្លះផងដែរ ។
រីឯកូនៗដែលមាន២រូប ក៏អាចនឹងសិក្សានៅសាលាឯកជនមួយ ដែលមានតម្លៃសិក្សាប្រចាំឆ្នាំមួយសមរម្យមិនជាថ្លៃពេក ហើយក៏មិនជាថោកពេក។ បុរសម្នាក់នោះបានចែករំលែកថា ធាតុផ្សំសំខាន់ដែលអាចឲ្យលោក និងភរិយាអាចនឹងសម្រេចបានសមិទ្ធផលនៅក្នុងរយៈពេល១៨ឆ្នាំ នៃជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺដោយសារតែភាពស្មោះត្រង់ ហើយដាក់ផែនការនៃជីវិតគ្រួសារ រួមទាំងការប្តេជ្ញាចិត្តខ្ពស់ ហើយក៏ខិតខំប្រឹងប្រែងនៅក្នុងការបំពេញការងារ ។
លោកបានបញ្ជាក់ថា «ស្មោះត្រង់ និងការខិតខំជាកាតាលីករដ៏សំខាន់នៃការកសាងសមិទ្ធផលសម្រាប់គ្រួសារ» ។ លោកបានចែករំលែកបន្តទៀតថា នៅពេលដែលរៀបការរួចភ្លាម នៅក្នុងមួយខែលោក និងភរិយាបានប្តេជ្ញាចិត្តសន្សំបានដំបូង ត្រឹមតែ២៥០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ហើយយកទៅដាក់នៅធនាគាររាល់ខែ។
លុះក្រោយពេលដែលភរិយាលោកសម្រាលបានកូនដំបូង នៅពេលដែលកូននោះអាយុបានមួយខួប លោកក៏បានយកប្រាក់សន្សំទាំងនោះ មួយចំណែកតូចទុកសន្សំសម្រាប់កូនដោយមួយឆ្នាំប្រមាណជា៥០០ដុល្លារជាមួយនឹងគណនីសន្សំមានកាលកំណត់។ រីឯលុយនៅសល់ពីការសន្សំ បូកផ្សំនឹងលុយសល់ខ្លះៗនៅមុនជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍បានរួមគ្នាបង់រំលោះផ្ទះ និងដីមួយកន្លែងដើម្បីរស់នៅជាមួយនឹងគ្រួសារតូចមួយ ។
លោកបានបន្តទៀតថា ដោយសារតែបន្ទុកគ្រួសារក៏កើន ហើយថ្លៃចំណាយក៏ខ្ពស់បូកផ្សំនិងកម្ចីបង់រំលោះទិញលំនៅឋានបានធ្វើឲ្យលោកនិងភរិយាពុះពារស្វែងរកប្រភពចំណូលបន្ថែម តាមសមត្ថភាពនិងតាមជំនាញរៀងៗខ្លួនដើម្បីធានារបាននិរន្តភាពនៃចំណូល ។ ការខិតខំនេះបានធ្វើឲ្យលោកនិងគ្រួសារអាចរក្សាបានស្ថិរភាពនៃចំណូល ហើយអាចរក្សាទប់ទល់នឹងបំណុល និង កំណើននៃបន្ទុករ៉ាប់រងផ្សេងៗ រហូតដល់ឈានដល់កំណើតកូនទី២ សមិទ្ធផលគ្រួសារថ្មីមួយទៀតក៏បានកើតមានសម្រាប់គ្រួសារ ។
តាមការរៀបរាប់របស់បុរសម្នាក់នេះ នៅក្រោយកំណើតកូនទីពីរលោកអាចមានលទ្ធភាពបង់ផ្តាច់ធនាគារលើកម្ចីធនាគារពីមុន ហើយអាចសល់បន្តិចបន្តួច អាចនឹងឈានទៅរកទិញរថយន្តសមរម្យមួយទុក សម្រាប់គ្រួសារកំសាន្តនៅចុងសប្តាហ៍ ។
លោកបន្តទៀតថា ទោះបីជាលោកមានរថយន្តសមរម្យនឹងគេក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែជីវិតក៏នៅតែរក្សា
ស្ថិរភាពដដែល។ ពោលគឺពេលទៅធ្វើការទាំងពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធគឺនៅតែបន្តប្រើប្រាស់ម៉ូតូរៀងៗខ្លួន ដើម្បីធ្វើដំណើរប្រចាំថ្ងៃ ។ ជម្រើសបែបនេះ វាគឺជាការសន្សំសំចៃថ្លៃចំណាយលើសាំងរថយន្តផង ហើយក៏អាចនឹងងាយ ស្រួលគ្រប់គ្រងពេលវេលា និងការធ្វើដំណើរដោយត្រូវទៅមកកន្លែងធ្វើការនិងចល័តជូននិងទៅទទួលកូនទៅសាលារៀន ។
បុរសវ័យ៤៧ឆ្នាំរូបនេះ បានបន្តទៀតថា ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍១៨ឆ្នាំកន្លងមក ពោលគឺតាំងពី២០០៧ មកដល់ពេលនេះ មិនមែនចេះតែរស់នៅជាមួយគ្នាដោយគ្មានភាពរកាំរកូសនោះទេ ។ លោកបានបញ្ជាក់ថា «ចាននៅក្នុងរាវ រមែងប៉ះគ្នាហើយ ប៉ុន្តែសំខាន់គឺការអត់ធ្មត់ សម្របសម្រួល ហើយនិយាយគ្នាដោយត្រង់ៗ ចេះគោរពស្រលាញ់ឪពុកម្តាយទាំងសងខាង ហើយថ្លឹងទម្ងន់រវាងសាច់ញាតិទាំងពីរ ឲ្យស្មើភាព» ។
លោកបានបន្តទៀតថា រឿងជីវិតឯកជនដូចជាការហូបចុក ជួបជុំមិត្តភក្តិគឺនៅតែមាន។ ប៉ុន្តែសំខាន់កាត់បន្ថយ ហើយគ្រប់គ្រងការចំណាយកុំអោយរីកធំហួសកម្លាំង ឬសមត្ថភាពនៃការរកចំណូលនិងប៉ះពាល់ដល់និរន្តភាពនៃការចំណាយផ្សេងៗតាមផែនការដែលមាននៅក្នុងគ្រួសារដែលបានកំណត់ ។
លោកបានបន្ថែមថា ឥឡូវនេះ អ្វីដែលលោកនិងភរិយាត្រូវបន្តគិតគូរ គឺសន្សំលុយបន្តសម្រាប់ពេលចូលនិវត្តន៍ ហើយថវិកាខ្លះសម្រាប់ចំណាយបង់ថ្លៃសិក្សាពេលកូនចូលមហាវិទ្យាល័យ ។
លោកបានបន្តថា នៅពេលដែលកូនៗរៀនចប់មហាវិទ្យាល័យ ពួកគេក៏មានថវិកាមួយកញ្ចប់តូចសម្រាប់ពួកគេរៀងៗខ្លួន សម្រាប់បន្តជីវិតតាមក្តីស្រលាញ់របស់ពួកគេ។ លោកនិងភរិយាក៏អាចថា មានថវិកាមួយកញ្ចប់តូចទៀតបូកផ្សំ និងទ្រព្យសន្សំខ្លះៗសម្រាប់ដោះស្រាយថ្លៃជីវភាពនៅពេលចូលនិវត្តន៍ ។
លោកបានបញ្ជាក់ជាចុងក្រោយថា ផែនការនេះក៏ត្រូវតែដើរទន្ទឹមគ្នានឹងសុខភាពផងដែរ។ នៅក្នុងករណី សុខភាពមានបញ្ហាវាក៏ជាឧបសគ្គដ៏ចម្បងមួយ ដូច្នេះសូមគិតគូរ ។ លោកបន្ថែមថា «ជីវិតមើលមិនឃើញ ហើយសុខភាពក៏មិនអាចដឹងមុនបានដែរ ។ ដូច្នេះហើយ មានតែប្រុងប្រយ័ត្នរឿងហូបចុក និងពិនិត្យសុខភាពជាប្រចាំផង ។ បើសុខភាពមានបញ្ហាអ្វីៗគឺចប់» ។
